Speciaal voor JOU.

Een brief speciaal voor jou...

Mijn hele hart gaat naar je uit...

Misschien ken je Me nog niet, maar Ik ken je al sinds het eerste moment van je leven.

Ik heb jou geschapen en Ik heb gewild dat jij er bent.

Mijn hele vaderhart gaat naar je uit, want jij mag Mijn kind worden.

Waarom toch leef je zonder Mij?

Ik zou zo graag willen dat je besefte hoeveel Ik om je geef.

Zie je dan niet hoe leeg je hart is en hoe doelloos jouw leven is zonder Mij?

Het ergste wat je Mij aan kunt doen is Mij buiten jouw leven te houden.

Ik wil er voor je zijn...

Ik wil zo graag in een diepe relatie met jou leven, daarvoor heb Ik je gemaakt.

Ik wil jouw leven zo graag zin geven en je innerlijk verzadigen met Mijn vrede, Mijn blijdschap,

Mijn liefde en Mijn zachtmoedigheid.

Waarom zoek je je geluk,

je innerlijke bevrediging en de verlichting van je nood,

je pijn en je eenzaamheid toch buiten Mij in dingen die jou maar zo heel even geven waar je naar verlangt?

Ik wil er voor je zijn elke dag,

elke nacht,

elk moment.

Ik zie hoe onbevredigend dit leven ten diepste eigenlijk voor je is.

Daarom roep Ik je,

omdat Ik jou wil vervullen en genezen in je ziel met Mijn stromen van levend water.

Ik wil je vergeven en beschermen...

Ik wil al jouw zonden die nu tussen jou en Mij instaan zo graag vergeven en jou leren leven naar Mijn wil.

Mijn wil voor jou is dat je leeft vanuit een relatie met Mij.

Ik wil jou zo graag beschermen voor de schade van deze harde God-loze wereld. Om dit voor jou mogelijk te maken heb Ik het liefste wat Ik heb daarvoor gegeven: Mijn Zoon Jezus.

Jezus is het bewijs van Mijn liefde aan jou.

Hij kwam naar de aarde om te laten zien wie Ik ben,

om je de weg te wijzen naar Mij.

Hij zélf heeft die weg gemaakt.

Hij is aan het kruis voor jouw zonden gestorven,

heeft zo jouw straf gedragen,

jouw zonden op zich genomen zodat jij vergeving kunt ontvangen.

Laat Mij toe in je hart en je leven...

Deze weg van vergeving door het offer van Jezus is de weg waardoor jij je leven met Mij weer in orde kunt maken en een relatie met Mij kunt aangaan.

Ik deed dit uit liefde voor jou!

Bekeer je alsjeblieft van je leven zonder Mij,

laat Mij toe in je hart en je leven,

bid om vergeving van je zonden en kom bij Mij.

Dan zul je ervaren dat Ik een levende God ben die in jouw hart gaat werken en alles nieuw gaat maken.

Geef Mij een kans...

Luister toch naar Mijn stem,

geef Mij een kans.

Geen kerk of religieus gedrag kan jou voor de eeuwigheid redden.

Alleen als jij je bekeert tot Mij,

vergeving voor jouw zonden ontvangt door het offer van Jezus,

en naar Mijn wil gaat leven,

wordt je Mijn kind en dus gered voor de eeuwigheid.

Ik zoek naar jou in Mijn liefde,

omdat Ik niet wil dat je ziel verloren gaat als je sterft,

en eindigt bij Mijn tegenstander, satan.

Ik hou van je!!!

Als je Mij en Mijn wil voor jouw leven beter wilt leren kennen,

lees dan Mijn brief die Ik aan jou heb geschreven,

de Bijbel,

en zoek contact met Mij door te bidden.

Zoek dan een plaats op waar mensen bij elkaar komen die in een levende relatie met Mij leven.

Ik hou van je en Ik zou je heel graag eens willen ontmoeten!

Je Schepper.

Want God heeft zoveel liefde voor de wereld, dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven; zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. (Johannes 3, vers 16, uit de Bijbel, vertaling: Het Boek.)

mijn HOOP

Hoop?

Heb jij hoop voor vandaag? Of voor morgen? Of voor de rest van het jaar?

Of misschien zelfs al voor volgend jaar?

Ik wens het je meer dan vanharte toe!

Mijn leven is nog niet zo heel erg lang vol hoop! Mijn roze bril heeft jaren onder een dik pak stof gelegen.
Het stof noem ik angst-schaamte-verdriet-pijn-zorgen-ziekte-haat-telerstelling.......
In mijn vorige post zul je al wel gelezen hebben dat ik vol ben van mijn Redder, van Christus Jezus die mij gered heeft uit dit hopeloze bestaan.
Ik geef je enkele redenen waarom ik zoveel HOOP heb.

*Mijn God is het die mij bevrijdt ( lees Sefanja 3:17)
*God toonde mij Zijn liefde door voor een zondaar als ik te sterven, Hij stierf ook voor jou (lees Romeinen 5:8)
*God veranderd nooit, ik kan Hem volledig vertrouwen want Hij is en blijft dezelfde ( lees Hebreeën 13:8)
*Hij houdt altijd Zijn belofte, allemaal ! ( lees Deuteronomium 7:9)
*Hij is getrouw om te voltooien wat Hij in mij begonnen is ( lees Fil 1:6)
*God laat alleen de dingen toe in mijn leven waarvan Hij weet dat ik ze aankan in Zijn kracht ( 1 Kor 10:13)
*Mijn toekomst is veilig, dus wat heb ik te vrezen? ( lees Deuteronomium 31:8)
*God is altijd Soeverein, altijd ! ( lees de gehele Bijbel)
*God kent mijn kwade en ontrouwe hart, en toch is Hij vol liefde voor mij ( Jeremia 17:9)
*Zijn trouwe liefde voor mij is niet gebaseerd op mijn gedrag of daden ( lees psalm 107:31)
*Als ik zwak ben richt Hij mij op, Hij geeft mij kracht ( lees 2 Kor 12:10)
*God geeft me Zijn Geest gegeven zodat ik ten alle tijden op Hem kan steunen in plaats mijn eigen ontrouwe inzichten ( lees lukas 3:16)
*God kan bergen verzetten, ook mijn bergen ( lees 17:20)
*Niemand kan mij roven uit Zijn Hand, ik ben perfect veilig, altijd ( lees Hebreeën 13:5)
*God heeft me vrijgekocht om in Zijn vrijheid te leven, ik ben niet langer meer gebonden ( Galaten 5:1)
*God bereidt voor mij een eeuwige plaats bij Hem ( lees Johannes 14:3)
*Alle profetieën in de bijbel zijn of al uitgekomen of zullen dit doen ( Openbaringen 22:7)
*God's Woord leeft in mij, het spreekt en leeft dagelijks ( lees Hebreeën 4:12)
*Gods Woord werkt ( lees de gehele Bijbel)
*Met God aan mij zijde wie zal tegen mij zijn? ( lees Romeinen 8:31)
*Ik heb de overwinning al behaald ( lees 1 Johannes 5:4)
*Alles kan ik doen door Hem die mij kracht geeft ( lees Fil 4:13)

Verlang jij ook naar een leven vol HOOP?

Ik heb goed nieuws, want ook voor jou is dit mogelijk.

Ga vandaag nog naar God toe, geef al je pijn en verdriet aan Hem, vertel Hem al je kwade daden en Hij zal je hart verlichten door je vergeving te schenken.Hij wacht op jou.........Kom en leef vol HOOP.

zien

Aan m'n blog kan je zien hoe druk ik het heb, of juist niet =)

Eigenlijk heb ik vandaag weer amper de tijd om iets te bloggen.

Jammer eigenlijk want ik heb eigenlijk best mooie dingen klaarliggen die ik zou kunnen posten.

Voor vandaag hou ik het op de tekst van een lied die me keer op keer weer raakt.

Geniet mee:

You Are the One

You are the Father to the orphan

Comfort to the broken

You are the Strength to the weary

You are

You are the Healing for affliction

Deliv'rance for the capitive

You are the Rock that can't be shaken

You are

You are the One

You are the God who's strong and mighty

You are

You are the Faithful One forever

You are

Yet in all your greatness

You embrace our weakness

Calling us Your daughters and Your sons

You are the God who never changes

reaching throught the ages

showing us the power of Your love

You are the One

You are the One

i live for.

songtekst van Leanne Albrecht

concentreren

Vandaag kijk ik in mijn "golden box",

in die doos bewaar ik sinds januari korte tekstjes,spreuken en citaten, overdenkingen, bemoedigingen,bijbelverzen die me aangezet hebben tot ..of een antwoord zijn van God op mijn gebed, kaartjes die me dierbaar zijn, zegeningen, kortom veel kleine papiertjes met voor mij wel waardevolle gedachten.

Mijn oog valt niet zomaar op een tekstje dat ik eind april heb gepost.

"Als gelovigen dienen we ons niet te concentreren op onze eigendunk of op trots vanwege onze capaciteiten, prestaties of ons uiterlijk voorkomen, maar veeleer op onze waardigheid als mens en de waarde die God in ons ziet door de lens van Zijn Woord."

Voor mezelf moet ik belijden dat dit jarenlang een van mijn hoofdgedachten was.

Hoeveel dagen heb ik niet gevuld met het overdenken en voldoen aan een goed voorkomen, hoeveel lange uren gevuld met het presteren van goede daden, met het bezig zijn geliefd en belangrijk gevonden te worden.

En weet je, door op die manier te denken en leven heb ik God enorm bedroefd, ben ik diep in mijn hart jaren depressief geweest en niet het kind geweest dat mijn Hemelse papa wou dat ik was.

Elke dag opnieuw put ik een enorme kracht uit het feit te mogen weten dat ik gekocht en betaald ben door Zijn bloed.

God heeft ons lief, zonder voorwaarden.

Hij houdt van ons, zelfs met al onze fouten.

Hij houdt van ons met een oneindige liefde en niets kan ons ooit van Zijn liefde scheiden.

Hij hield zoveel van ons, dat Hij voor ons is gestorven.

In deze grote liefde van God kunnen we pas echt onze waarde vinden.

Juist Zijn liefde is overweldigend,

geen vrijbrief om verder achter Hem aan te sukkelen maar om als we fout zijn te belijden en berouw te hebben en opnieuw op te staan en Hem te volgen.

Dat is en blijft Zijn doel voor ons leven. Hem te volgen in alles wat ik doe.

"Welnu, dit zegt de Heer, die jou schiep, Jakob, die jou vormde, Israël:

wees niet bang, want Ik zal je vrijkopen, Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij!

Moet je door het water gaan- Ik ben bij je; of door rivieren- je wordt niet meegesleurd.

Moet je door vuur gaan- het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien.

Want Ik, de Heer, ben je God, de Heilige van Israël, je Redder.

Voor jou geef Ik Egypte als losgeld, Nubië en Seba ruil Ik in tegen jou.

Jij bent zo kostbaar in mijn ogen,

zo waardevol, en Ik houd zo veel van je dat ik de mensheid geef in ruil voor jou,

ja alle volken om jou te behouden." uit Jesaja 43:1-4

Jesaja schreef Gods woorden in de eerste plaats voor het volk Israël maar hier kan je toch zien hoe God Zijn eigendom (jij en ik) bijstaat en beschermt door alles heen.

Mag deze gedachte je vandaag bemoedigen, je hoop zijn voor nu en de toekomst!

glimpje

Ik probeer op heel veel plaatsen God te ontdekken, vooral als ik onderweg ben, in de auto, op de fiets ....
Mijn gedachten gaan naar Hem uit als ik de bus mis of als ze bij de kassa een onmenselijke lange rij hebben staan.
Ik zoek God in de lege straatjes van Brugge of in de donkere, duistere steegjes van Gent.
Ik wacht op zijn zegen als ik 's avonds laat nog een pizza eet.
Tijdens lange autoritten ga ik naar Hem verlangen.
Het is niet zo moeilijk om zijn heerlijkheid te zien als je op warme, gezellige plaatsen bent, zoals in de kerk of op conferenties.
Maar ik verlang er juist naar om Zijn tegenwoordigheid te ervaren, Zijn nabijheid te voelen en Zijn hand te zien als ik onderweg ben.
Overweldigd door de schoonheid van Zijn schepping of verwonderd om de mensenmassa die je dezer dagen in het B-park vind.
Het begon allemaal met een simpel gebed uit Efeze 1:17-18 " Moge de God van onze Heer Jezus Christus, de vader van alle luister, u een geest van inzicht schenken in wat geopenbaard is, opdat u hem zult kennen. Moge uw hart verlicht worden, zodat u zult zien waarop u hopen mag nu hij u geroepen heeft, hoe rijk de luister is die de heiligen zullen ontvangen."
In mijn gebed vraag ik God vaak om Hem in alles te ontdekken en ik moet zeggen, Hij stelt mij niet teleur.
Er zijn momenten dat Hij mij zo overweldigd dat ik letterlijk en figuurlijk bijna EXPLODEER.
Neem nu deze zomer, na een weekje vakantie op het heerlijke platteland in de Auvergne, trokken we voor een weekje naar het Zwarte Woud.
Toen mijn allerliefste en ongelooflijke knappe, zachtaardige, geduldige en vriendelijke maar ook zeer aantrekkelijke, verstandige en toch bescheiden man en ik de eerste ochtend de tuin ( eerder heuvel) uitliepen, konden we rustig genieten van een wijds uitzicht over de bossen van het Zwarte Woud.
Tot mijn verbazing zag ik links van mij nog hogere bergen ( alhoewel wij ook al op een kleine 1000meter hoogte zaten).
Toen ik dit mooie landschap aanschouwde, de zon die haar stralen deed weerkaatsen op de dikke pakken sneeuw, zilveren pieken die schitterden als sprankelend licht. Mijn éérste (eigenlijk tweede maar dat kan ik mij niet herinneren) ontmoeting met de Zwitserse Alpen.
Ik staarde met open mond en deed mijn zonnebril af om te kijken of ik het niet beter zag zonder.
Integendeel, door het felle licht was mijn beeld met zonnebril zoveel mooier dan dat van mijn ventje zonder bril.
Op dit simpele bankje, werd ik me bewust van de grootheid van God.
Ik zat daar maar te kijken met een enorm verlangen naar God, dromend over de hemel en me afvragend wanneer mijn tijd zou zijn om naar huis te gaan.
Het was de Heer zelf die me antwoordde door Zijn woord waar ik net in las.
"Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in Zijn werken, Zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar." Rom1:20
Hij opende de ogen van mijn hart voor iets van Zijn heerlijkheid.
Ik weet het, sommigen onder jullie zullen hun hoofd wel schudden en me wijzen op vele gangbare wereldse gedachten.
Anderen, die minder cynisch zijn, glimlachen slechts en zeggen dat ik een prachtig aspect zag van Gods schepping.
Maar ik, ikzelf ben ervan overtuigd dat er meer was, het was heiligheid die verborgen was als een schat.
Slechts een handvol keren sprong mijn ziel zo op om de grootheid van God te prijzen.
God zal zich altijd openbaren door zijn Woord en door het werk van Zijn hand, Hij is een God die niet iets zomaar doet, maar altijd overal een bedoeling mee heeft.
God heeft de aarde bezaaid met tekenen en aanwijzigingen van Zijn tegenwoordigheid en plan, of dat nu de parking van B-park is, de route nationaal in Frankrijk of de Zwitserse Alpen.
Hij wijst ons altijd op wat er na het heden zal volgen.
Eens is Hij gestorven om ons dat te laten zien, je kunt dit lezen in Zijn Woord de Bijbel maar je ziet het ook dagelijks om je heen.
Vraag Hem maar de ogen van je hart te openen.

Jezus, Stralend Licht,

ik kom voor uw aangezicht.

Hier ben ik,

machtig Heer,

ik verlang naar U.

Heiland, Majesteit,

ik kniel voor uw heiligheid.

U alleen, Zoon van God,

ik verlang naar U.

Ik wil graag bij U zijn,

mijn Heer,

want U bent alles voor mij.

U bent mijn God,

mijn hoop en mij kracht,

U geeft mij rust en licht in mijn nacht;

U bent Koning.

Opw 659

Laat je dit weekend overweldigen door Gods Schepping en erken dat Hij Koning is.

Have fun,

abigail

Like rain

Regen druppels vallen naar beneden,
eerst langzaam amper te merken.
Druppels worden groter en groter,
ritmisch verhoogt het tempo waarmee ze vallen.....

Wat een mooi vergelijk met het verlangen naar meer van Gods aanwezigheid in mijn leven.

Like rain

Abba Father, You are faithful;

God of comfort,

Gracious Savior,

I'am here to linger,

Longing just for You;

I confess my heart is weary,

show compassion, Lord,

I'am thirsty,

Open up the heavens,

refresh my heart again?

Let Your presents fall on us like rain;

shower us with living water,

fill this place;

desert places flower once again

Let your present fall on us like rain.

I depend on You completely;

In time of need or time of plenty,

You will never leave me;

You are always near.

Lord, Your goodness tastes like honey,

endeless streams of grace are running,

pouring out new mercy,

washing me with love.

Let Your presence fall on us like rain,

shower us with living water,

fill this place.

Desert places flower once again;

let Your presence fall on us Like Rain.

songtekst van Leann Albrecht

Op een regenachtige dag als vandaag,

vult dit lied mijn hart en ziel.

Elke druppel is een dank je wel aan Hem,

die voor mijn zonde gestorven is.

Regenweer is niet langer nat en/of triest,

maar Pure Genade van God.

Ik wens je een gezegend weekend "LIKE RAIN",

abigail =)

Verkeerde keuze?

God ziet mij nooit aan op basis van mijn goede of slechte keuzes in het leven.
Neen, Hij ziet mij door het bloed van Zijn Zoon, doorheen mijn nieuwe positie in Christus.
Is het dan nog wel nodig dat ik mij druk maak over goede of slechte beslissingen?
Als ik bewust of niet, verkeerde keuzes maak, hebben die dan een effect op Zijn relatie met mij?
"Beinvloeden mijn keuzes de verhouding tussen God & mij?"
ik stel dit nu bewust andersom omdat ik denk dat wij dit vaker omgekeerd doen dan het zo te stellen.
Ik geloof dat het van groot belang is dat we ons dagdagelijks realiseren dat onze relatie tot God er is omdat Hij een relatie met ons wil.
Niet andersom, vanuit onze natuur kunnen wij nooit kiezen voor Hem, het is Zijn Geest die ons daartoe leidt.

"Wij hebben lief omdat God ons het eerst heeft liefgehad" 1 johannes 4:19; "Er is geen mens rechtvaardig, zelfs niet één, er is geen mens verstandig, er is geen mens dat God zoekt....." lees zelf maar verder in Rom 3:10 vv

Daarom dat het interessant is die vraag andersom te stellen.
Zo zien we duidelijker in dat wij ons in een hulpeloze staat bevinden.
Wij kunnen onszelf niet beveiligen en onze eigen redding bewerken zodat we veilig staan met God.
Het dwingt ons om ons af te vragen dat als wij niets kunnen doen om een relatie met God tot stand te brengen, wat we dan wel kunnen doen om die relatie met Hem te onderhouden?

Volg je nog?

Als ik God niet kan liefhebben totdat Hij mij liefheeft, en ik kan niet gered worden totdat God mij roept, dan vraag ik mij af hoeveel invloed daadwerkelijk van mij uitgaat als het gaat over welke inbreng ik heb in relatie tot Hem?

Hetgeen ik geloof wat de Bijbel me leert is dat God mij uitkiest om Zijn kind te zijn en uitnodigt in eeuwigheid bij Hem te leven.( lees Efeze hfdst 1 maar es na).
Omdat Hij mij uitkoos was het al iets vaststaand dat ik op een gegeven moment in mijn leven zou antwoorden aan Hem.
Dus, hoeveel van mijn eigenste "ik" is eigenlijk betrokken in het onderhouden van die relatie?
Of is het eerder gehoorzaamheid?
Ik denk van wel, en ja, in sommige gevallen is gehoorzaamheid aan Hem geen suggestie van God aan ons maar een gebod.
In het N.T zien we dit vaker als voorbeeld, "Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief..." Johannes 13:34 of " Weest eensgezind" Romeinen 12:16 "Zorg voor elkander" 1 Kor 12:25 ....
Deze voorbeelden zijn niet zomaar suggesties voor ons leven, het is Gods opdracht voor ons.
"Leid een leven dat in overeenstemming is met uw roeping" Efeze 4:1, een natuurlijke stap in het navolgen van Christus is dus gehoorzaamheid aan Zijn Woord.

Onze gehoorzaamheid komt voort uit ons verlangen God te eren en danken, niet uit angst om wat er zou gebeuren als we het niet doen, toch?

"De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst verondersteld straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden." 1Joh 4:18

In het verleden liet ik me vaak leiden door angst, stond ik er weinig tot niet bij stil dat mijn keuzes uit liefde voor Hem zijn om Hem te eren.
Vaak worden we gedreven " te doen voor God" omdat we verlangen naar goedkeuring of omdat we het veilig willen spelen, problemen willen vermijden, etc.
Maar, zijn deze motieven en daden uiting van een liefdevolle relatie? Van een hart vol liefde die God alle dank, lof en eer wil geven?

Ik stel mij vaak de vraag of ik gedreven word een beslissing of keuze te maken uit angst voor Hem?
Uit angst afgewezen, onbegrepen, ongeliefd te zijn.
Of maak ik keuzes die voor de buitenwereld goed zijn, en rebelleert mijn hart tegen Zijn wil?

"....Het gaat niet om wat de mens ziet: de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de Heer kijkt naar het hart" 1 samuel 16:7b.

Wat ben ik God dankbaar dat Hij mij toetst,
dat Hij Zijn Woord gegeven heeft opdat ik de juiste keuzes mag maken, met vallen en opstaan.
Want Hij is vol genade voor mij als ik berouw heb.
Nee, er is nooit een moment dat ik meer kan doen in onze relatie dan Zijn geboden te onderhouden bij dag en bij nacht! De rest is pure genade van Zijn kant uit.

"Heer, laat mij spreken over U,
laat mij U hulde brengen.
Want op vleesoffers stelt U geen prijs,
in brandoffers geen belang.
Berouw is het offer dat U verlangt.
Een gebroken,
een verbrijzeld hart veracht U niet, mijn God."
psalm 52:17-19

U wil ik gehoorzamen,
U alle lof en eer geven.



inspiratie opgedaan op Julie's blog!

over leven uit geloof!

Menselijkerwijs gesproken is haar tijd voorbij. Sarai zou de stammoeder worden van een volk, waar mee God een verbond zou sluiten. Maar Sarai wordt ouder en ouder zonder moeder te worden.
En dan toch blijven hopen dat God Zijn Woord houdt?

"Sarai nu was onvruchtbaar; zij had geen kinderen." Deze mededeling, die de spanning en tragiek van Saraï's leven tekent, is het eerste wat we over haar horen( gen.11:30).
In onze dichtbevolkte in-vitro cultuur is het haast niet in te beelden hoe dramatisch het in die tijd moet geweest zijn als echtpaar om kinderloos te zijn.
Geen nakomelingen hebben stond gelijk aan: geen toekomst hebben.
Dat Saraï onvruchtbaar was had eerder een bizar tintje want God had hun bij herhaling beloofd en hun zelfs een zoon beloofd en hun zelfs een heel land voor hun nageslacht toegezegd:" Talrijk als het zand aan de oever van de zee en de sterren aan de hemel".
Maar na al die jaren had Saraï nog steeds geen kind, wat moet je als gewone sterveling met zo'n tegenstrijdigheid?
Toch, als Paulus in een brief aan de Romeinen uitlegt wat het juist betekend om gerechtvaardigd te worden door het geloof, illustreert hij dat aan de hand van de geschiedenis van Abram en Saraï.

Een kind? Het moet hen als muziek in de oren geklonken hebben: een kind, waar zo naar verlangt werd. Hun nageslacht!
Die belofte hadden ze niet zomaar van de eerste de beste gekregen, maar werd gedaan door de Allerhoogste, God zelf!
Saraï zag aan Abram enthousiasme dat het niet zomaar een belofte was.
Zij leefden dus met Gods belofte, hoe gaat dat dan precies?
Moesten ze alvast beginnen plannen zoals wij druk in de weer gaan als we een baby verwachten, kamertje, kleertjes, speelgoed en niet te vergeten een naam.
Toen ze die belofte kregen zullen ze wel gedacht hebben binnen het jaar ouders te worden. Maar zo ging het dus helemaal niet. Dat voorlopig bestaat uit vele lange jaren verlangen en hopen op.
Paulus schrijft dat Abrahams lichaam was' verstorven' hij was ook al bijna 100jaar e, Saraï moederschoot was gestorven, zij was haar menopauze al lang gepasseerd.
Zeker, haar biologische klok had getikt en getikt en nu was haar tijd voorbij.....definitief/
De feiten zijn helder als je ze zo leest, de realiteit is bikkelhard!
Wat moet je met een belofte die de draak steekt met de nuchtere werkelijkheid.

Wij mensen zijn natuurlijk enorm vindingrijk en hebben zo ons eigen manieren, wij willen graag actie en iets doen, niet passief wachten. Nee, schouders eronder en hup met de geit!

" Here God, ik heb wel een idee, zou het zo ook kunnen? Abraham doet God een voorstel: " mijn knecht Eliëzer zou mijn erfgenaam kunnen zijn...nu het kennelijk niets meer wordt met een eigen kind...( lees genesis 15 maar).
"Nee," zegt de Here God, " een lijfelijke zoon zal je erfgenaam zijn."
En God leidt Abraham naar buiten en wijst hem op de sterren. "Tel de sterren indien gij ze kunt tellen.Zo zal u nageslacht zijn".
Vervolgens komt Saraï met een plan op de proppen( lees genesis 16).
Een draagmoeder, heel begrijpelijk dat dit voor haar dé oplossing zou zijn.
Draagmoederschap was in die tijd dé oplossing, hormonenpreparaten, proefbuisbaby's ...kenden ze niet.
Zo gezegd zo gedaan, uiteraard ontstonden er daardor grote problemen, maar Abraham krijgt een zoon op 86jarige leeftijd!Dus toch die belofte? of toch niet?
Als Abraham 99jaar oud is verschijnt de Here opnieuw aan hemen vernieuwt de belofte, veranderd hun naam en zegt heel expliciet dat hij en Sara een kind zullen krijgen.
Abraham moet erom lachen: Ja, zo zal het gebeuren, opdat heel duidelijk wordt dat dit kind gegeven is, een geschenk, geen mensenwerk. God stelde de retorische vraag:' Zou voor de Here iets te wonderlijk zijn?" De Here bezocht Sara, zoals Hij gezegd had eb de Here deed aan Sara zoals Hij gesproken had en ze werd zwanger.( lees Genesis 21:1-3).
Eén ding weet ik nu zeker, Gods kijk op tijd is toch compleet anders dan onze kijk.
Wij zijn ongeduldig, hebben niet" alle tijd van de wereld", maar God die is de Heer van de tijd en de wereld.
En bovenal leer ik hier dat Hij enorm betrouwbaar is, aan Zijn beloften hoef je niet te twijfelen. Fantastische les.
In de Romeinen brief staat dat" Abraham tegen hoop op hoop geloofde dat hij een vader van vele volken zou worden volgens hetgeen hem gezegd was. En hij heeft opgemerkt dat..( de rauwe werkelijkheid), maar aan de belofte Gods heeft hij niet getwijfeld door ongeloof...nee hij werd versterkt in zijn geloof en gaf God eer in de volle zekerheid, dat Hij bij machte was hetgeen Hij beloofd had ook te volbrengen." lees zelf maar in Romeinen 4:18-23.
Deze geschiedenis geeft ons een realistisch beeld : Abraham en Sara hadden ook hun zwakke momenten, en toch ...ze hielden ondanks alles wat op het tegendeel wees, vast aan Gods Woord en Zijn beloften.
God doet wat Hij beloofd, hoe dan ook!
" Mijn rechtvaardige zal uit geloof leven' staat er in Heb 10:38a, zo is het Gods bedoeling voor ons.
Uit geloof leven geldt in de éérste plaats voor de zekerheid dat ieder die zijn vertrouwen op Jezus Christus steld zich een kind van God mag weten, met een zekere toekomst in deze onzekere wereld!Rom 10:11.
Ik ben gered uit geloof, niet door mijn eigen verdiensten, niet uit werken het is Gods geschenk aan mij!
Geloof steunt niet op een gevoel of op veelbelovende omstandigheden, nee, het steunt op Hem die het beloofd heeft.
Hij doet wat Hij zegt, want zichzelf verloochenen kan Hij niet!
Dat is mijn hoop, mijn levenskracht!
Welke belofte van God zijn de grond onder jouw bestaan?

Als angst je naar de keel vliegt

Het was duidelijk: God zelf had hen geleid toch waren ze in grote moeilijkheden geraakt.
De toekomst leek een groot zwart gat, menselijk gezien was er geen uitweg mogelijk!
En God dan…?
De angst zal Sarai naar de keel gegrepen hebben, ze wist wat er op het spel stond, Abram had haar er op voorbereid en haar een belofte laten doen.
Ze had geen andere keus, het was bittere noodzaak , hongersnood had hen naar Egypte gedreven, met alle gevolgen van dien. Het grootste gevaar op dit moment was hoe gek het ook klinkt haarzelf.
Hoe kon zij zichzelf beschermen, ze was buitengewoon mooi, een ‘beauty’ ze had misschien wel het figuur van een mannequin. Prachtige grote ogen…
Voordat ze Egypte introkken had Abram haar bij zich geroepen en wat hij toen gezegd had bleef maar door haar hoofd spelen ‘…zie toch, ik weet, dat gij een vrouw zijt schoon van uiterlijk. Wanneer de Egyptenaren u zien, zullen ze zeggen: Dit is zijn vrouw; en zij zullen mij doden, en u in leven laten. Zeg toch dat gij mijn zuster zijt,( eigenlijk een halve waarheid, hele leugen want zij was zijn halfzuster) opdat het mij om uwentwil wel ga, en ik om uwentwil in leven moge blijven.’
Nee het bleef niet bij Sarai bange voorgevoelens en angsten: Sarai werd naar het huis van de Farao gehaald, Abram was zijn vrouw kwijt en zij haar man.
Wat een vertwijfeling, waar was God? Hoe kon ze dit ooit nog overleven?
In de bijbel lezen we de geschiedenis van Abram en Sarai: de Here spreekt tot Abram. God roept Abram om uit zijn vertrouwde omgeving te trekken naar een land ‘ dat Ik u zal wijzen’.
Onbekende bestemming, pak je boeltje maar en ga!
Maar de Here geeft hen er een belofte bij:’ Ik zal je zegenen, en uw naam groot maken en gij zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u zegenen en wie u vervloekt zal Ik vervloeken, en met u zullen alle geslachten des aardbodems gezegend worden' (lees genesis 12:1-3).
Ze gaat, kilometers door de woestijn, later gaan ze zuidwaarts richting ‘het land dat Ik zal wijzen’.
Ik vraag me af wat ze gegeten hebben? Hoe ze zich voelde om zomaar haar man te volgen en het leven als nomade leuk te vinden? Tent zetten, opbreken, weer vertrekken ik kan het me niet inbeelden zo te leven.
Zou ze zoveel liefde voor Abram gevoeld hebben dat ze dit deed voor hem?
Zou ze ondertussen ook zijn geloof in God aangenomen hebben als haar geloof en kracht?
Haar man is wat wij noemen een geloofsheld, Fantastisch, toch?
Zouden wij (vrouwen) niet allemaal zo’n man of vriendin willen, een mens met een groot geloof waar je met je wankelmoedigheid veilig tegenaan kunt leunen.
Eerlijk gezegd is dit voor mij geen vreemde gedachte.
Maar de geloofsheld blijkt als het er op aan komt een held op sokken te zijn.
Zijn eigen leven gaat hem boven het welzijn van zijn vrouw. En hij had nog wel zo’n prachtige woorden uit Gods mond gehoord…
Als ik bedenk hoe Sarai zich moet gevoeld hebben, mens, zou ze doodangsten hebben uitgestaan.
Slapeloze nachten en bang om hetgeen haar boven het hoofd hing….of juist niet?
Maar verrassend genoeg verwijst Petrus eeuwen later naar haar als hij (ons) vrouwen oproept om niet alleen met uiterlijkheden bezig te zijn, maar zich vooral te sieren met een innerlijke houding’ die kostbaar is in het oog van God’ ( lees 1 Petrus 3:3-7)
Kostbaar in Gods oog is volgens Petrus als je ‘ op Hem hoopt, goed doet en geen je geen schrik laat aanjagen.’
Zou dit Sarai geheim zijn?
Abram ‘helpt’ God een handje en wat doet Sarai? Weigert ze? Raakt ze in paniek? Is ze zowat verlamd van angst?
NEE, ze hoopt op God! Wat moet ik me daar bij voorstellen?
Is het dan eerder " haar kop in het zand steken" of weg vluchten voor haar naderend onheil, zingt ze ‘blij blij m’n hart al is altijd blij?
De feiten liegen er niet om, ze zit klem, aan alle kanten.
En toch, ze hoopt op GOD!
Misschien bleef ze continue hardop denken aan de belofte van God. Juist dat blijkt ook in mijn leven een grote kracht te zijn, Gods Woord blijven herinneren en geloven, ook voor mijn leven, een paar duizend jaar later.
‘Alleen de God van Abram kan me redden, de God van Abram leeft, Hij alleen is Heer ook voor haar.
Lees maar verder Genesis 12 en dan zie je hoe God op treedt!
Vaak dacht ik vroeger dat mij nooit vreselijke dingen konden overkomen, ik was immers kind van God?
Als ik zou bidden zou God mij beschermen, maar hoe meer ik in de Bijbel lees, hoe meer ik besef dat Gods kinderen ook te maken krijgen met de broosheid van het leven.
Maar in zorgen, in moeilijke omstandigheden, zelfs net als Sarai in een harem….mogen we weten dat IK BEN bij ons is.
Ik las een keer dat er 365 keer in de Bijbel staat ‘Vrees niet’. K’Zou haast zeggen voor elke dag dus zeker één keer. God heeft ons in de bijbel op veel plaatsen de verzekering dat Hij bij ons is.
Jezus bevestigd dat op het einde van Zijn leven( Mat 28:20) en voegt er nog iets prachtig aan toe: ‘ En zie, Ik ben met u al de dagen, tot aan de voleinding der wereld’.
Al de dagen van mijn leven, al de dagen van jouw leven, Hij is bij ieder van ons.
Is dat geen prachtige belofte?
Vandaag leerde God mij, doe als Sarai, hoop op MIJ want IK BEN altijd bij je.

Als mensen ons teleurstellen

Ze zijn al een poosje getrouwd als ze beginnen aan een geloofavontuur. God heeft Abram geroepen om zijn woonplaats en familie te verlaten en op weg te gaan naar een onbekend land( dit kun je lezen in Genesis 12:1)
Zijn vrouw Sarai gaat mee, een moedige stap van die twee!
Hebben ze er veel over gepraat voordat het zover was?
Zou Sarai veel twijfels hebben gehad, veel moeite om haar vertrouwde omgeving en familie achter te laten?
Als halfzus van Abram hoorde Sarai sinds haar geboorte bij de familieclan.
Het moet nogal wat geweest zijn om dan na al die jaren je koffers te pakken, alles los te laten, alles achter te laten.
Ze moet al dik de 60 gepasseerd zijn, een leeftijd waarop wij in onze cultuur toe zijn aan een rustiger leven. Maar Sarai begint dan nog maar net aan het avontuur van haar leven.
En, ze weet niet eens waar ze heen zullen gaan!

Ongelooflijk, wat een moed!

Wat wist Sarai zelf van God?
Dat wordt ons niet verteld. Petrus meldt dat Sarai hoorde bij' de heilige vrouwen, die hoopten op God en onderdanig waren aan hun mannen' (lees 1 Petr 3:5).
In de Hebreeënbrief staat ze vermeld op de lijst van geloofsgetuigen.
'Ze achtte God betrouwbaar', staat er( Hebr 11:11). Op die lijst heet ze niet langer Sarai maar Sara, wat toch wel aangeeft dat er al heel wat gebeurt is in haar leven. Ze is veranderd. Ze is gegroeid in haar geloof en ,met vallen en opstaan, een krachtige vrouw van God geworden.
Wat een voorbeeld =)
Sarai zal zeker en vast wel haar momenten van twijfel gekend hebben, zou God trouw zijn? Vooral toen bleek dat ze onvruchtbaar was moet ze echt gestreden hebben.
Maar liefst 25jaar duurde het voordat God Zijn belofte vervulde en Hij hun een zoon schonk.
In die tijd hebben ze geprobeerd God een handje te helpen en het zelf maar te regelen, met alle gekende gevolgen van dien!
Niets menselijks is deze vrienden van God vreemd.
Ze hebben niet altijd even wijs gereageerd, hebben elkaar niet altijd begrepen, hebben zeer zeker spanningen in hun huwelijk gekend.
Ook mensen die elkaar liefhebben, kunnen elkaar diep kwetsen en beschamen.
En over dat laatste kan Sarai ook wel het een en ander vertellen.
Niet lang nadat ze zo moedig op weg zijn gegaan naar een onbekend land en een onbekende toekomst, staan ze voor een onverwacht obstakel: hongersnood!
Wat doe je in zo'n situatie van tegenslag?Blijf je waar je bent, en hoop je er, met Gods hulp het beste van? Of ga je actief op zoek naar een uitweg?
Abram en Sarai besluiten naar Egypte te gaan waar de oogsten niet mislukt zijn. Maar, al lijkt dat een voor de hand liggend besluit, het leidt bijna onmiddellijk tot problemen. Sarai, is ondanks haar leeftijd nog steeds een knappe vrouw en daardoor loopt ze het risico door de farao in zijn harem geronseld te worden. Dat zint Abram geen beetje. Alleen, het ergste is dat het hem daarbij niet om het risico gaat dat Sarai loopt, maar om z'n eigen vel!
'Lieve Sarai, zeg dat je mijn zuster bent, dan zullen ze mijn leven sparen.' Hij heeft de moed om deze leugen om (zijn!) bestwil van haar te vragen als liefdedienst aan hem( lees het zelf maar es in Genesis 12:13 en 20:13)!
Hoe moet Sarai zich gevoeld hebben, ben je nota bene met een man van God getrouwd en laat hij je, als het hem het beter uitkomt, vallen als een baksteen.
"Mannen" zegt Petrus,"leef verstandig met uw vrouwen, als met brozer vaatwerk, en bewijs haar eer"(1 Petr 3:7).
Helaas, Abram is zijn verantwoordelijkheid tegenover Sarai blijkbaar even vergeten =(
Hoe beschamend ook, het is toch ook herkenbaar: hoe vaak kom je niet in de eerste plaats voor jezelf op? oeps!

Amper zijn ze de grens over en wat Abram vreesde gebeurt ook: Sarai verhuist naar de Farao's paleis. En terwijl ze hoogstwaarschijnlijk vertwijfeld zit te bidden dat de Farao haar niet zal ontbieden naar zijn slaapkamer, komt Abram armen en handen tekort om alle geschenken( de bruidsschat van zijn eigen vrouw) in ontvangst te nemen!
Wat een vreselijke situatie!Allemaal ontstaan uit angst en leugen.
Want, al was Sarai zijn halfzuster, ze was in de eerste plaats wel zijn vrouw.
Had God niet beloofd voor Abram uit te gaan? Zou Hij niet bij machte geweest zijn hen beiden te beschermen?
Wat moet Abram zich geschaamd hebben als de Farao hem verwijt" waarom heb je me niet verteld dat ze je vrouw is?"
Deze daad van Abram en Sarai is een treurig anti-getuigenis, het wijst op zeer weinig vertrouwen op God.
Sarai heeft zonet een van de pijnlijkste lessen in haar leven geleerd.
Dat, zelfs de mensen die je heel a staan, je ongelofelijk kunnen beschamen.

Natuurlijk mag je veel van elkaar verwachten en op elkaar rekenen, maar mensen blijven mensen, feilbaar en ook in de beste relatie zal teleurstelling niet uitblijven.
Misschien heeft ze dat nooit zo diep beseft als tijdens die benarde momenten in het vrouwenverblijf van de Farao's harem.
Verstoken van familie en vrienden heeft ze daar tot in de toppen van haar tenen gevoeld wat het betekend om volledig en totaal van God afhankelijk te zijn.
En Hij heeft haar vertrouwen niet beschaamd!
De kostbaarste les in deze geschiedenis is die van Gods trouw.
Hij zoekt Zijn kinderen op in het verre Egyte, neen ze zijn niet aan Zijn aandacht of barmhartigheid ontsnapt, maar Hij grijpt in!
Hij brengt hen terug op Zijn weg.
Zo is God, Hij ontfermt Zich over wie het spoor is bijster geraakt!
En als Abram en Sarai uit Egyte vertrekken zijn ze rijker dan eerst.
Niet alleen vanwege de bruidsschat, die ze mogen houden, maar van hun ervaring van Gods trouw.
Ze zijn, zeker weten, een stuk wijzer geworden en gegroeid in hun geloof.
Ook al zullen ze in hun verdere leven nog wel steken laten vallen, ze zijn op weg met God.
Nee belangrijker nog God is op weg met hem.
Zo is Hij ook in ons leven betrokken,
ook al zijn wij Hem ontrouw, Hij is trouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet!(2 tim 2:13)

God van trouw,

U verandert nooit,

Eeuwige, U mijn vredevorst.

Aller Heer, ik vertrouw op U.

Heer, ik roep tot U,

opnieuw en opnieuw.

U bent mij Rots wanneer ik wankel,

U richt mij op wanneer ik val.

Dwars door de storm bent U Heer, het anker;

ik stel mij hoop alleen op U.

abigail

Tot Zijn doel komen

Ik ben nogal snel onder de indruk van alle dingen in de wereld rondom mij en tot mijn spijt moet ik belijden me elke dag opnieuw weer schuldig te maken aan de dingen die God zo graag anders wil in mijn leven. Ik zie heel vaak al mijn tekortkomingen de revue passeren en al snel zijn mijn goede voornemens veranderd in een neerwaard se spiraal (lees zelfbeklag). Alhoewel ik weet dat het een enorm voorrecht is Christus te mogen kennen en dienen ben ik vaak in gedachten helemaal niet bezig met het leven in Zijn Heerlijkheid.

"Wij verkondigen niet onszelf, wij verkondigen dat Jezus Christus de Heer is en dat wij omwille van Hem uw dienaren zijn."2 Kor 4:5

Wanneer God me jaren geleden redde van mijn tijdelijke aardse bestaan is Hij met een nog veel groter werk in mij begonnen.

Toen Hij jaren geleden vroeg om de kleine dingen in mijn leven te veranderen ging dit haast vanzelf. Maar als Hij me nu het grotere werk voorhoudt betrap ik mezelf erop bang te worden. Er zijn momenten dat ik mezelf compleet voor de gek houdt of zelf verlamd word door het besef van wat er moet veranderd worden.

God vraagt mij om elke keer weer opnieuw te vergeven zoals Hij mij vergeeft en nog zal vergeven, om alles bij Hem neer te leggen. Waarom God? Ik begrijp Zijn doel niet?

Ik word bang en begin te onderhandelen. Ik hoor Hem duidelijk, versta de opdracht heel goed. Maar wat doe ik ermee?

We weten zo vaak wat Hij verlangt van ons maar we zijn Zijn manier van werken in ons leven niet gewoon en worden bang omdat we Zijn onderliggende gedachten er niet van kunnen vatten. We lopen weg.

We vragen Jezus ons te vergeven en dan proberen we alsnog ons zin te krijgen door onze wil aan Hem uit te leggen, maar daar trapt God niet in.

Het is Zijn wil geschiedde, niet mijn wil.

Wij bidden, wij zeggen oké God ik zal gehoorzaam zijn maar vele malen gaan wij weer op onze bek en komen we in dezelfde neerwaard se spiraal terecht van het niet gehoorzaam zijn, opnieuw vragen we God om vergeving.

We spelen spelletjes met de Almachtige, we hopen stiekem dat Hij het te druk heeft met ergere ongehoorzame kinderen dan wijzelf. Dat Hij moe is van hen en ons geeft wat we vragen.Dat Hij ons leidt naar rustige plaatsen en vrede vinden.

Op deze plek van vrede toont God ons opnieuw de plaatsen van ons hart die veranderd moeten worden en wat doen we?

We zien ze in en brengen ze één voor één bij Hem, met de nodige strubbelingen, maar ons innerlijke wordt blootgelegd in Zijn Licht en we beseffen plots dat Hij alleen bij macht is ons te veranderen.

We moeten er naar staan de zonden zo te gaan haten als God ze haat. De zonde haten als zonde en niet alleen maar omdat we er zelf last van hebben en we er door verslagen worden, maar omdat ze God mishagen!

Toen we onze zonden inzagen dachten we dat we konden veranderen, we waren vol van onze zonden en vastberaden niet meer te vervallen tot... we stelden ons vertrouwen in eigen kracht en inzicht.

"Vertrouw op de Heer met heel je hart, steun niet op eigen inzicht" staat er in spreuken 3:5 maar hoevaak is dat hele hart niet een stukje en houden we angstig de andere helft voor ons?

Pas als we bereid zijn ons hele hart aan Hem toe te vertrouwen kan Hij ons de kracht geven om niet meer te zondigen.

De eigen kracht is zo'n sterke vesting in ons Zijn dat we ze vaak onderschatten, te weinig zijn we ons bewust van welk verdriet we God daarmee aandoen.

Pas in onze zwakte, als we ons volledig overgeven aan Hem kan Hij in ons veranderen naar Zijn wil.

Als God aan ons begint te kneden op de gebieden die nog on beoefend en niet onder de knie zijn beginnen we ons enorm uit balans te voelen.

We trachten ertegen te vechten en worden boos, we krijgen een enorme strijd met onszelf,waarom dit?waarom dat? meestal zien onze broers en zussen, familie, vrienden, kennissen, onze strijd en hoe we reageren op God wanneer Hij ons iets vraagt of wanneer Hij ons vraagt op Hem te vertrouwen.

Hoe vaak ben ik in mijn leven al een slecht voorbeeld geweest.

We weten maar al te goed wat God in ons wil bewerken maar we verzetten ons tegen Zijn wil. We hebben andere plannen of ideeën.

"Door Jezus word duidelijk dat u uw vroegere levenswandel moet opgeven en de oude mens , die te gronde gaat aan bedrieglijke begeerten, moet afleggen, dat uw geest en uw denken voortdurend vernieuwd moeten worden en dat u de nieuwe mens moet aantrekken, die naar Gods wil geschapen is in waarachtige rechtvaardigheid en heiligheid." ef4:22-24

Ook al weten we dat Hij alleen bij machte is om veel meer te doen in ons dan we ooit kunnen bevatten, toch deinzen we terug.

We kijken naar onze problemen in plaats van naar Zijn Grootheid.

We verliezen ons zicht op Zijn plan met ons.

We zitten midden in een crisis en worden geestelijk ontmoedigd.

Als we ontwaken zijn we moe van onze nachtelijke strijd tegen Gods Wil over ons leven.

We strijden in ons diepste zijn tegen onze Maker omdat we bang zijn onszelf te verliezen.

Volledige overgave aan Hem lijkt niet haalbaar, en toch, roept Hij ons op dat te doen! 1 Petrus 1:13-16

Wat zal er gebeuren als ik wel volledig op Hem vertrouw?

Zou mijn relatie met Hem dieper worden door deze strijd?

Wil ik de ware kracht van het Kruis leren kennen om zo het hart van God beter te kennen, Zijn plan voor mij?

Ik denk van wel,

Hij laat wel elke keer opnieuw de keuze aan mij.

Mijn problemen worden mijn keuzes, wil ik wel groeien en dichter komen bij God, of maakt het me bang?

Ben ik bereid van mijn eigen hoogmoedige troon af te stappen en volledig over te geven aan Hem, de Bron van alle leven.

Is mijn motivatie om te leven te worden wat Hij wil dat ik ben.

In Handelingen 17:24-34 las ik hetvolgende,God laat zich niet bedienen door mensenhanden alsof er nog iets is dat Hij nodig heeft, Hij die zelf aan iedereen leven schenkt, in Hem vinden wij onze vervulling komen wij tot ons doel, want in Hem leven wij,bewegen wij en zijn wij.

Beste lezer, ik wil je graag bemoedigen niet op te geven, maar in alle nederheid elke keer opnieuw Zijn wil te zoeken.

Dit opnieuw te beseffen laat mij inzien hoe groot Zijn Genade voor mij is en hoe klein ik ben.

Hemelse Vader,

zonder het offer van Uw Zoon Jezus Christus zou ik nooit

de vrouw kunnen worden die U voor ogen heeft.

Leer mij,

toets mij,

ik geef U mijn hart omdat ik weet dat het zo vaak ongegronde dingen leert.

Neem mij en kneed mij,

niet tot eigen eer

maar tot Eer en Glorie van Uw Heilige Naam!

Great is Your mercy

All praises to the ONE

From whom it all began

The ONE who formed the stars

And who gave life to man

You set the world in motion

Created sky and ocean

And here I'll stand beloved

And called by name

Be praised

Listen to creation

Lifting up YOUR Name

Be praised

All praises to the ONE

From whom it all began

The ONE who gave Himself

To save me sinful man

You scorned the shame of the cross

My sin my blame is now gone

And here I stand

Beloved and called by name

All praises to the ONE

From whom it all began

The ONE who conquerd death

And who will come again

The nations will behold YOU

As everything becomes new

And there I'll stand

Beloved and called by name

Be praised

Be praised

Listen to Your people

Lifting up Your Name

Be praised

Dank U wel Heer,

voor Uw genade elke dag opnieuw.

amen

I belong to You

I belong to YOU

rrr

You are the flame in my heart

You light the way in the dark

You are the ultimate star

You lift me from up above

Your unconditional love

Takes me to paradise

rrr

I belong to YOU,

and You,

belong to me too

You make my life complete

You make me feel so sweet

aaaaaaa

Dank U, Heer, dat U de tuinman van mijn ziel wilt zijn.

U bent bezig met alle onkruid één voor één te verwijderen,

met het voeden van de bodem en met het planten van Uw vruchten.

Dank U dat U mij de ogen hebt geopend

zodat ik kan zien dat onkruid en vruchten niet samen kunnen groeien in mijn ziel.

Verwijder mijn zonde, Heer,

keer op keer,

laat Uw liefde in mij tot volle bloei komen.

amen

Kennen?

"Ja, wij willen de Here kennen, ernaar jagen Hem te kennen." hosea 6:3
Ga je mee met mij op onderzoek?
Al enkele jaren verlang ik om een toegewijd christen te zijn.
Jaar na jaar vraag ik mezelf dan ook al af of ik dat daadwerkelijk ben. Zoals ik al eerder schreef op deze blog, ben ik jaren depressief geweest,mijn depressie was een gevolg van het onderschatten van enkele belangrijke keuze's in m'n leven.
Ik heb jaren onderschat hoe belangrijk het is om God steeds beter te leren kennen.
Misschien vind je dat een beetje raar, misschien is je reactie: Ja, maar ......je bent toch al zolang gelovig?
Natuurlijk ben ik dat, ken ik in die zin God al een hele tijd.
Maar er is een groot verschil tussen"kennen" en "kennen".
We kunnen iemand kennen zonder hem of haar werkelijk te kennen. Iemand werkelijk leren kennen betekent, dat ik een relatie moet opbouwen met hem of haar. Dat kost tijd, dat kost inspanning. En dat niet alleen, het betekent ook dat ik bereid moet zijn me aan de ander te geven.

Zo is het ook in onze relatie tot God. Het is best moeglijk dat ik God wel ken, in die zin dat ik van Zijn bestaan afweet, maar dat zegt nog niets over een levende en persoonlijke relatie met Hem.

Een bijbels voorbeeld van iemand, die God wel kende, is Mozes. In het bijbelboek Exodus 33 kunnen wij hierover lezen. Daar wordt verteld hoe Mozes buiten de legerplaats een tent opzette. Een tent om samen te komen met God, waar Mozes "zijn" God regelmatig ontmoette. Wanneer hij die tent binnenging, daalde God in een wolkkolom neer en sprak met Mozes, van aangezicht ot aangezicht, precies zoals ik spreek met mijn vrienden. Dat is toch echt ongeloofelijk, het spreekt over een werkelijk kennen van elkaar, over een heel erg persoonlijke relatie.
God kent Mozes bij name, we lezen ook dat Mozes, net als ik het verlangen heeft om God beter te leren kennen en om Zijn heerlijkheid te zien.

Als je leest in het bijbelboek deutromomium merk je ook dat de Here Mozes heeft gekend van aangezicht tot aangezicht( hoofdstuk 34:10)Fantastisch,niet?

Maar,
hoe zit dat met mij?
Met jou?
Hoe goed ken ik God?en jij?
Als er ons gevraagd zou worden om eens alles op te schrijven van wat we weten over God, hoelang zou ons verhaal dan worden?

In het boek" Knowing God" schrijft J.I Packer dat wij(ik) christenen God zo vaak bekijekn door de verkeerde kant van een verrekijker. In plaats van Hem dichterbij te halen om Hem echt te leren kennen, verkleinen wij Hem zo vaak. We plaatsen God op een afstand, en dat heeft een verwoestende uitwerking op ons leven.
Zeker als ik bedenk dat mijn geestelijke conditie recht evenredig is met mijn kennis over God.

Dit lezen we ook in het boek Hosea, daar zegt God dat Zijn volk te gronde gaat door gebrek aan kennis!

Zo is dat ook in mijn leven, elke dag opnieuw is het een uitdaging om God beter te leren kennen.


God komt er zelfs toe te zeggen dat Hij mensen verwerpt omdat zij de kennis van Hem verworpen!

Wat doe ik daar elke dag aan?
Ben ik bereid om elke dag opnieuw God te kennen, of ga ik af en toe eens in congé?

Durf ik na te gaan vandaag hoeveel ik over God weet?
Welk beeld ik van Hem heb? Wie Hij werkelijk voor mij is?

Heer, ik wil ernaar jagen om U beter te leren kennen, ongeacht hoe ik me voel of wat ik denk, U beter te leren kennen is mijn levensdoel!

take care,
cherubin

to frog or not to frog?

Weet je wat er gebeurt, wanneer je een kikker in een bak met koud water zet en dat water langzaam aan de kook brengt?

Het ongelooflijke gebeurt..... die kikker blijft rustig zitten.

Toen ik dit las dacht ik terug aan de bio-les lang geleden :-) hihihi héél lang geleden.

Juist ja, een kikker is een koudbloedig diertje en die passen hun temperatuur aan hun omgeving aan.

Is die omgeving koud=dan heb je een koude kikker

Is die omgeving warm= dan heb je een warme kikker

Is die omgeving heet= dan heb je een hapklare kikker (tenmindste als je dit graag eet )

Erg hé, dat zo'n kikker niet eens merkt dat hij verbrand in een pot kokend water.

Soms denk ik wel eens dat ik ook zo'n kikker ben.

Het lijkt wel eens alsof ik ook koudbloedig ben, ook ik pas mijn "temeratuur" zo gemakkelijk aan mijn omgeving aan.

Ook ik laat mij zo gemakkelijk beïnvloeden door de maatschappij waarin ik leef, door de muziek die ik luister, de tijdschriften die ik lees, de t.v programma's die ik kijk, door m'n vrienden, familie, ....zij hebben allemaal een grote invloed op mij.

Wat niet altijd positief gebleken is :-(

Door bezig te zijn met wat anderen denken, doen, zeggen of net niet doen of zeggen, begin ik meer te geloven wat zij geloven.

Dat is voor mij een grote les geweest

( en nog steeds).

Beïnvloed de wereld mij of beïnvloed ik de wereld?

Als ik de Bijbel lees en overdenk kom ik op meerdere plaatsen tegen dat Jezus mij de opdracht geeft juist de wereld te beïnvloeden.

Hij roept mij op een positieve invloed te hebben op de samenleveing, want ik heb immers een boodschap aan de wereld!

Jezus zei een keer tegen zijn discipelen: "Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout zijn kracht verliest, waarmede zal het (de aarde) gezouten worden?" Mattheus 5:13. Het is alsof Jezus hier zegt: Abigail als jij als christen krachteloos wordt, waarmee moet de aarde dan op smaak gebracht worden? Als jij en je medegelovigen kracht verliezen, waarmee moet de aarde dan tegen bederf worden beschermd? Wauw, dat is duidelijk gesproken.

Confronterende woorden, als ik aan de schoolpoort sta te praten en hoor en zie wat de wereld denkt over opvoeden dan is mijn visie( lees Gods Woord) wel erg verschillend, als ik vriendinnen spreek en we praten over onze man en kinderen dan is mijn visie(lees opniuew Gods Woord) wel erg verschillend, als ik met mijn boys praat over vriendschap opbouwen, verkering krijgen, internet, sex, gamen, films kijken.........is mijn visie wel heel erg anders dan die van school!

to frog or not to frog......?

ben ik een koude kikker?

of ben ik stilaan een hapklare kikker?

Wie beïnvloed wie? heb ik een grote invloed op mijn omgeving of heeft mijn omgeving een grotere invloed op mij?

Vul ik dagelijks mijn gedachten met Gods Waarheid?

Zodat Hij mij kan gebruiken om "licht" te zijn?

Want dit is Jezus oproep aan mij!

"Jullie zijn het licht der wereld. Jullie hebben het licht ontvangen. Laat je licht schijnen. Plaats het op een standaard zodat iedereen je licht kan zien." samenvatting uit mattheus 5:14-16

Dit is mijn levensdoel,

God beter te leren kennen, Zijn leiding ervaren elke dag van mijn leven, de kracht van Zijn Geest ontvangen en gebruiken, om aan iedereen te getuigen van Zijn liefde voor ons.Joh 3:16.

to frog or not to frog? mijn keuze is gemaakt

aan jou de keuze

greetzzzzzzz

cherubin

every hour I need YOU

Amai, wat vliegt de tijd toch snel,
moest laatst even smile-en toen ik een vriendin haar blog las,
ze was een beetje inspiratieloos,
wel ik ook,
ik kan natuurlijk wel uren met je chitchat-ten maar daar heb je weinig aan.
Elke dag opnieuw leer ik hoe belangrijk het wel niet is om de dingen van God te bedenken, zo vaak ben ik geneigd om verder te wandelen op mijn vroege levenspad.
Dat gaat jammer genoeg zo makkelijk, die weg ben ik zo gewoon om te volgen.
Maar die weg heeft me ook ziek gemaakt, zowel mijn hart als mijn ziel werden er doodziek van.
Al dat gepieker en gepeins leiden mij verder en verder van God vandaan.
Tegen de middag heb ik dan het gevoel geëvolueerd te zijn naar" een kalkoen zonder kop" (alhoewel ik absoluut niet weet hoe die beesten zich moeten voelen zonder kop, beetje dood vrees ik ),maar zo voel ik me dan eigenlijk ook wel, beetje dood is mijn hoop, mijn vrede, mijn troost, mijn rots, alles ziet er somber en grijs uit.
Meer dan eens overvalt me dan dat "melancholische", meer en meer krijg ik dat "je m'en fou" en tegen de avond ben ik ronduit derpi.
Jaren heb ik dan ook medicijnen genomen om tegen dat gevoel te vechten,
en weet je wat, ik ben niet in staat daar tegen te vechten. God geeft mij daar kracht voor!
God gaf me door Zijn Woord wel enkele sleutels om mijn zicht op de wereld te verleggen. In filippenzen 4:8 staat dat ik aandacht moet schenken aan alles wat waar is, dat is voor mij een goeie.
Zo vaak ben ik bezig met op mijn gevoelens voort te gaan. Op wat een ander van me denkt of juist niet denkt.
Maar als ik dan overweeg, is dit waar?wie zegt dat?wil ik daar belang aan hechten? dan bemerk ik toch dat ik me enorm laat beinvloeden door humanistische, wereldse gedachten.
Dat ik soms gewoon bang ben om niet geliefd te worden, om gekwetst te worden. Ken je dat?
Ja ik weet het, ik heb nen grote mond hoor, kan alles zo goed uitleggen.
Maar diep vanbinnen verlang ik, net als iedereen om geliefd te worden.
Om aanvaard te worden om wie ik ben, niet om wat ik ben, of wil zijn of ben geweest.
"De liefde van mensen neemt bij goede prestaties vaak toe en bij fouten af. Dat geldt niet voor Gods liefde."

Enja, eigenlijk is er geen mens in staat om op die manier van mij te houden, ik kan ook niet op die manier van jou houden, dat is gewoonweg iets wat alleen God kan.
Daarom heb ik Hem zo nodig, zijn genade zijn mijn grootste nood in dit leven.
Elke dag opnieuw heb ik Zijn bloed, Zijn offer weer nodig.
Ken je dat mooie lied:

I need Thee every hour, most precious Lord,
no tender voice like Thine can peace afford,
I need Thee, o I need Thee,
every hour I need Thee,
Bless me now my Saviour I come too Thee.

Dat lied kan ik wel de ganse dag door zingen, want hoe erg verlang ik naar Zijn aanwezigheid in alles wat ik doe.
Zonder Hem is het mijn leven echt niets waard, Hij redde mij van dit hopeloze aardse bestaan.
En jij, ken jij Hem ook als jou Redder?
Mag Jezus Christus bloed ook genoeg zijn voor jou?
Je bent geen toevalligheid. Je bent geen massa-artikel. De Meester/Vakman heeft jou bewust gepland, voorzien van speciale gaven en liefdevol op deze wereld gezet, aan jou de keus.
Ik heb gekozen, elke dag opnieuw mag ik leven in Zijn genade en liefde,
wat een zegen.

"I NEED THEE EVERY HOUR, O PRECIOUS LORD, NO TENDER VOICE LIKE THINE CAN PEACE AFFORD."
cherubin

opruimwoede

tja, alles moet er vandaag aan geloven, als ik zoals vandaag een "opruimwoedeaanval" krijg moet elk kastje, laadje, hoekje, mandje er aan geloven en gaan er zonder pardon dingen regelrecht in de vuilbak. helaas houden mijn kids niet zo van die aanvallen, waar ze ook komen verzamelen ze iets, wat dan in HUN kast terecht komt, alleen, al die prustkes worden zelden of nooit nog bekenen, dus die liggen daar maar, de kast op te vullen, stof te vangen, zo wordt de kast een regelrechte puinhoop, kan je er niets meer in terug vinden, durf je de deur niet meer open te doen....... ongetwijfeld kent elke moeder dit, en dan, dan is het tijd voor mama, met vuilzak en zeemvel vliegt ze door de rommel heen, papier, karton, kapot speelgoed, weg wat weg moet, niet overbodig aan iets sparen wat je toch nooit meer gebruikt. en na een paar uur hard werken, krijgt moeder een grote vuilniszak en tegerlijktijd begint ze te zingen, want het stof is gevangen, de rommel opgekuisd, overzichtelijk en vol trots kijken ze mee over mama's schouder, dat ziet er goed uit, je kan nu wel uren in de kast kijken............heerlijk! zo is het ook met ons hart, we verzamelen en verzamelen, mooie momenten, heerlijke kindertijd,ontroerende momenten, jeugdherinneringen, leuke vakanties..........maar ook, pijn en moeite, ruzies, momenten waar we nog steeds kippevel van krijgen, we rouwen om wat voorbij is of we leven en we leven en denken zo weinig mogelijk aan wat er in ons hartje allemaal zit. hoedanook, een opgeruimd hart doet deugd, een vrolijk hart maakt niet alleen jezelf blij en gelukkig maar ook je medemens, alleen, het is soms zo moeilijk! alleen lukt het je niet om je hart op te ruimen, je blijft zo vastzitten met al die negetieve emoties en gevoelens, dan moet er je iemand helpen dit te doen. neen, niet je eigenste moeder, maar een hemelse Vader die precies weet hoe je hart functioneert, hoe Hij het beste kan opruimen want tenslotte heeft Hij dat hart van jou gemaakt! Zo heeft Hij mijn hart opgeruimd, dat hart dat zo donker en duister was geworden van al die ellendige pesterijen, van al dat onrecht dat me werd aangedaan, van al die slechte zondige dingen die anderen me aandeden. Waardoor ik niet gelukkig kon zijn. Het plan begon al toen Hij zijn Zoon liet sterven voor mijn mislukkingen in het verleden, want ik moest bekennen, ook ik heb anderen pijn gedaan, heb al eens gelogen, genomen wat niet mij toekwam, ik had wel duizend redenen, maar als je witte verf hebt en je doet er om welke reden dan ook een beetje rode bij, dan is het geen wit meer. Wat er allemaal door mijn witte verf gaat als me onrecht aangedaan word is met geen pen te beschrijven, zo werkt dit nu eenmaal dacht ik dan, niet dus, door zo verder te blijven denken en reageren krijg je van die leuke, vrolijke oude mensjes die over alles kankeren de ganse dag door...........en dat is wel het laatste wat een mens wil worden, en toch, ze zitten in rijtjes in een r.v.t.hoe kan dit dan? Ze waren vergeten zich af te vragen waar ze vandaan komen? waarom ze hier zijn? waartoe dit leven eigenlijk leidt? Ze hebben hard gewerkt, geslaafd aan hun mooie huisjes, zweetdruppels laten vallen bij het simoniseren van hun blinkende auto's, gedanst en gefeest, jajaja GELEEFD zeggen ze dan. Alleen, als ik in hun ogen kijk, zie ik zo weinig rust en vrede, zo weinig waarvoor ze dankbaar zijn, hun hart is zo vaak bitter, ze hebben veel tegenslag gekend in hun lange leven.........en nu wachten ze op hun dood.triest toch. Ik geloof dat dit zo helemaal niet moet zijn. Dat God geen mensen heeft gemaakt om zo te eindigen, dat Hij tot Zijn doel met ons wil komen in ons leven om zo samen met Hem te kunnen leven, na dit aardse bestaan. Ik ken een paar oude menskes die dit hun ganse leven geloofd en geleefd hebben, je zou ze moeten zien en horen. Ze zijn als gouden appels, die de heerlijkheid van hun God afstraald. Prachtig. Daarom is het zo belangrijk om ons eigen hart te onderzoeken, Hem te laten opruimen, want dit is DE therapie tegen wrok en bitterheid en tegen al die andere slechte dingen. Goh, ik lees de tegenwerpingen in je hoofd zo al, ze zijn ook allemaal in mijn hoofd de reveu gepasseerd. In de Bijbel staat:" Zoek eerst het koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden".( lees ook eens spreuken 14:10) Je kunt niet geloven wat een groot geluk en wat een vrede er je dan ten deel vallen. Een opgeruimde kast, een opgeruimd hart!!!!dit wens ik je toe. xxx cherubin

Leven in vrijheid!

Leven in vrijheid
Gisteren nog gekeken naar "BRAVEHEART", toch wel een van mijn favoriete films. Niet alleen om de alles opofferende romantiek, maar veel meer om het gevecht te leven in ware vrijheid!
Diep vanbinnen leeft, schreeuwt mijn hart het uit om werkelijk vrij te zijn, ken je dat gevoel? Nee, dan kijk je bravehaert maar eens.
Het ongeloofelijke is dat ik eigenlijk compleet vrij ben!
Ook al voel ik me van tijd tot tijd een gevangene toch mag ik weten dat ik VRIJ gekocht ben.
Ja, zolang ik hier leef op aarde zal ik altijd leven onder de vloek van de wereld, de zonde, maar wat verlangt mijn ziel te zijn bij Hem die mij heeft vrijgekocht van deze hopeloze wereld.
Ik voel me in deze wereld ook een w.Wallace, zijn levensdoel is om vrij te leven, hij is de onderdrukking beu, hij wil strijden, hij wil gerechtigheid voor zijn volk. Hij wil leven in VRIJHEID.
Het grote verschil tussen w.Wallace en mij is dat ik leef in VRIJHEID, dat het bloed van Christus mij gered heeft. Hij nam alle schuld op zich, alleen op grond van mijn geloof in Hem mag ik leven in vrijheid! WAUW!
Toch, net als w.Wallace moet ik strijden, ook ik heb geen groot leger als gevolg, maar wel de OVERWINNAAR, die zoveel liefde voor mij heeft dat Hij door de dood ging en overwon!
En, verlang jij ook naar VRIJHEID?

"Heer,

U bent mijn rots en mijn redding.

Met U ben ik alles; zonder U ben ik niets.

U hebt Zichzelf en Uw Zoon aan mij geopenbaard.

U hebt mijn roep om hulp gehoord.

U hebt mijn dorst gelaafd met Uw helend water.

Hoewel de schaduw van de dood mij volgt tijdens deze tocht

vrees ik het kwade niet,

omdat U mij eeuwig leven biedt."