over leven uit geloof!

Menselijkerwijs gesproken is haar tijd voorbij. Sarai zou de stammoeder worden van een volk, waar mee God een verbond zou sluiten. Maar Sarai wordt ouder en ouder zonder moeder te worden.
En dan toch blijven hopen dat God Zijn Woord houdt?

"Sarai nu was onvruchtbaar; zij had geen kinderen." Deze mededeling, die de spanning en tragiek van Saraï's leven tekent, is het eerste wat we over haar horen( gen.11:30).
In onze dichtbevolkte in-vitro cultuur is het haast niet in te beelden hoe dramatisch het in die tijd moet geweest zijn als echtpaar om kinderloos te zijn.
Geen nakomelingen hebben stond gelijk aan: geen toekomst hebben.
Dat Saraï onvruchtbaar was had eerder een bizar tintje want God had hun bij herhaling beloofd en hun zelfs een zoon beloofd en hun zelfs een heel land voor hun nageslacht toegezegd:" Talrijk als het zand aan de oever van de zee en de sterren aan de hemel".
Maar na al die jaren had Saraï nog steeds geen kind, wat moet je als gewone sterveling met zo'n tegenstrijdigheid?
Toch, als Paulus in een brief aan de Romeinen uitlegt wat het juist betekend om gerechtvaardigd te worden door het geloof, illustreert hij dat aan de hand van de geschiedenis van Abram en Saraï.

Een kind? Het moet hen als muziek in de oren geklonken hebben: een kind, waar zo naar verlangt werd. Hun nageslacht!
Die belofte hadden ze niet zomaar van de eerste de beste gekregen, maar werd gedaan door de Allerhoogste, God zelf!
Saraï zag aan Abram enthousiasme dat het niet zomaar een belofte was.
Zij leefden dus met Gods belofte, hoe gaat dat dan precies?
Moesten ze alvast beginnen plannen zoals wij druk in de weer gaan als we een baby verwachten, kamertje, kleertjes, speelgoed en niet te vergeten een naam.
Toen ze die belofte kregen zullen ze wel gedacht hebben binnen het jaar ouders te worden. Maar zo ging het dus helemaal niet. Dat voorlopig bestaat uit vele lange jaren verlangen en hopen op.
Paulus schrijft dat Abrahams lichaam was' verstorven' hij was ook al bijna 100jaar e, Saraï moederschoot was gestorven, zij was haar menopauze al lang gepasseerd.
Zeker, haar biologische klok had getikt en getikt en nu was haar tijd voorbij.....definitief/
De feiten zijn helder als je ze zo leest, de realiteit is bikkelhard!
Wat moet je met een belofte die de draak steekt met de nuchtere werkelijkheid.

Wij mensen zijn natuurlijk enorm vindingrijk en hebben zo ons eigen manieren, wij willen graag actie en iets doen, niet passief wachten. Nee, schouders eronder en hup met de geit!

" Here God, ik heb wel een idee, zou het zo ook kunnen? Abraham doet God een voorstel: " mijn knecht Eliëzer zou mijn erfgenaam kunnen zijn...nu het kennelijk niets meer wordt met een eigen kind...( lees genesis 15 maar).
"Nee," zegt de Here God, " een lijfelijke zoon zal je erfgenaam zijn."
En God leidt Abraham naar buiten en wijst hem op de sterren. "Tel de sterren indien gij ze kunt tellen.Zo zal u nageslacht zijn".
Vervolgens komt Saraï met een plan op de proppen( lees genesis 16).
Een draagmoeder, heel begrijpelijk dat dit voor haar dé oplossing zou zijn.
Draagmoederschap was in die tijd dé oplossing, hormonenpreparaten, proefbuisbaby's ...kenden ze niet.
Zo gezegd zo gedaan, uiteraard ontstonden er daardor grote problemen, maar Abraham krijgt een zoon op 86jarige leeftijd!Dus toch die belofte? of toch niet?
Als Abraham 99jaar oud is verschijnt de Here opnieuw aan hemen vernieuwt de belofte, veranderd hun naam en zegt heel expliciet dat hij en Sara een kind zullen krijgen.
Abraham moet erom lachen: Ja, zo zal het gebeuren, opdat heel duidelijk wordt dat dit kind gegeven is, een geschenk, geen mensenwerk. God stelde de retorische vraag:' Zou voor de Here iets te wonderlijk zijn?" De Here bezocht Sara, zoals Hij gezegd had eb de Here deed aan Sara zoals Hij gesproken had en ze werd zwanger.( lees Genesis 21:1-3).
Eén ding weet ik nu zeker, Gods kijk op tijd is toch compleet anders dan onze kijk.
Wij zijn ongeduldig, hebben niet" alle tijd van de wereld", maar God die is de Heer van de tijd en de wereld.
En bovenal leer ik hier dat Hij enorm betrouwbaar is, aan Zijn beloften hoef je niet te twijfelen. Fantastische les.
In de Romeinen brief staat dat" Abraham tegen hoop op hoop geloofde dat hij een vader van vele volken zou worden volgens hetgeen hem gezegd was. En hij heeft opgemerkt dat..( de rauwe werkelijkheid), maar aan de belofte Gods heeft hij niet getwijfeld door ongeloof...nee hij werd versterkt in zijn geloof en gaf God eer in de volle zekerheid, dat Hij bij machte was hetgeen Hij beloofd had ook te volbrengen." lees zelf maar in Romeinen 4:18-23.
Deze geschiedenis geeft ons een realistisch beeld : Abraham en Sara hadden ook hun zwakke momenten, en toch ...ze hielden ondanks alles wat op het tegendeel wees, vast aan Gods Woord en Zijn beloften.
God doet wat Hij beloofd, hoe dan ook!
" Mijn rechtvaardige zal uit geloof leven' staat er in Heb 10:38a, zo is het Gods bedoeling voor ons.
Uit geloof leven geldt in de éérste plaats voor de zekerheid dat ieder die zijn vertrouwen op Jezus Christus steld zich een kind van God mag weten, met een zekere toekomst in deze onzekere wereld!Rom 10:11.
Ik ben gered uit geloof, niet door mijn eigen verdiensten, niet uit werken het is Gods geschenk aan mij!
Geloof steunt niet op een gevoel of op veelbelovende omstandigheden, nee, het steunt op Hem die het beloofd heeft.
Hij doet wat Hij zegt, want zichzelf verloochenen kan Hij niet!
Dat is mijn hoop, mijn levenskracht!
Welke belofte van God zijn de grond onder jouw bestaan?